Het leven van alledag tekenen
Mijn ervaring is dat je verder met jezelf en je eigen tekortkomingen en onhebbelijkheden komt als je aardig voor jezelf bent, om jezelf kunt lachen én regelmatig
- rust houdt,
- afstand neemt,
- experimenteert,
- jezelf durft los te laten,
- uitdagingen zoekt,
- regelmatig terugkijkt en
- om je heen blijft kijken.
Dan lukt het je, tenslotte, om met de uitdagingen in je leven om te gaan, zónder al te grote kleerscheuren en builen …
Het gaat erom dat jij en ik iedere dag weer een stapje verder zijn gekomen in het leven en omgaan met onszelf …
Jezelf vergelijken met anderen levert alleen maar frustraties op … wat wel goed kan werken is je ervaringen delen … en dan vooral die ervaringen waarbij je op je snufferd ging én je jezelf weer overeind kreeg, met de hulp van anderen …
Het vertellen en lezen van verhalen, die uit het leven gegrepen zijn, is een mooie manier om moeilijke en verwarrende zaken in een ruimer perspectief te kunnen zien: wij gaan allemaal onze weg met vallen opstaan.
“Er is niets nieuw onder de zon.”
Loslaten
Ook het bezig zijn met tekenen, schilderen, beeldhouwen, in de tuin werken, sporten en andere creatieve uitingen geven je, naast het afstand nemen en het loslaten van je dagelijkse beslommeringen, mooie inkijkjes in je ziel vanuit een ander gezichtspunt …
Daarom deel ik hier een verhaal met jou over mijn ervaring met 2 van mijn grootste struikelblokken:
- mijn ik-kan-niet-tekenen-syndroom en
- mijn ik-begrijp-het-perspectief-niet-blokkade.
Vanuit de kleur schilderen, het onbevangen schilderen, ontlast mij niet van het werken met of in ieder geval het suggereren van perspectief.
Experimenteren
Vastlopend in het schilderij Midzomer, had ik mij voorgenomen om tijdens een rondreisvakantie van Frankrijk naar Spanje en weer terug naar Frankrijk flink te gaan schetsen in houtskool om weer eens bij de basis mijn problemen met tekenen en perspectief aan te pakken.
Nou ja de basis … dat zouden stillevens moeten zijn en ik wierp me liever op de landschapjes.
Rust nemen
Dus lekker tot rust komend in een prachtige parktuin in Saône s S verzamelde ik mijn moed en nam mijn gloednieuwe luxe schets/aquarelbloc ter hand.
Voor mij lagen een soort arena met vijver, er omheen oplopende graspartijen, riet en twee rijen cipressen mij uitdagend aan te kijken …
Opstarten
Opzetten, beginnen met iets is nooit mijn probleem.
Het uitwerken, het meer in detail gaan, vraagt heel veel van mijn geduld (ik stond duidelijk niet vooraan toen geduld uitgedeeld werd …).
Het weergeven van de donkere cipressen achterin zou niet eenvoudig zijn en dan ook nog in perspectief …
Met een zucht van opluchting en voldoening volbracht ik de uitdaging die ik mijzelf opgelegd had … en was niet heel erg ontevreden over het resultaat. 😅
Een succeservaring …
Uitdagen
Doorgaan dus …
Mijn volgende oefening liet ik plaatsvinden in een stadspark van Girona, vlak bij de oude stad.
Heerlijk leek het me om op deze manier de hitte van de middag te kunnen overbruggen, luierend in de halfschaduw van deze prachtige tuin.
Een uitdaging die ik niet kon vermijden was om een jonglerende echtgenoot al tekenend vast proberen te leggen.
Meteen maar weer de lat een stapje hoger leggen: een mens tekenen. 🤨
En die criticus in mij tot zwijgen brengen …
In hoeverre moet een tekening op de werkelijkheid lijken?
Ik hoef toch niet exact de werkelijkheid weer te geven, het mag toch een interpretatie zijn? 🤓
En weer die donkere bomen op de achtergrond …
“Vaak duurt het om de hete brij heen draaien langer dan het werk zelf …”
Oefenen
We waren Spanje verder ingereisd, tot Javea, veel zuidelijker, aan de kust.
Na een lange rit rustig uitkijkend op het zwembad van ons perfecte appartement (toevalstreffer) en de hitte aan de zonnebaders overlatend besloot ik om toch nog dapper een uurtje te gaan schetsen.
Nog een keer een mens tekenen, nu meer schetsmatig.
Nog een keer de bomen …
Bezinnen
Ok, ok, die bomen werden nog niet helemaal wat ik voor ogen had …
Het mensje ligt er zichtbaar ontspannen bij … en het trappetje vind ik lollig getekend …
Oogsten
Het tekenen en werken met perspectief leverde nu iets minder weerstand en iets meer vertrouwen en souplesse op.
Ik heb ook ontdekt dat ik beslist rust nodig heb en het ontbreken van “moeters” om een beetje (aan mezelf) te durven en kunnen werken.
Ontwikkelen
Volgens mij kom jij ook verder met jezelf en je eigen tekortkomingen en onhebbelijkheden als je aardig voor jezelf bent, geduld hebt én regelmatig
- rust houdt,
- afstand neemt,
- experimenteert,
- jezelf durft los te laten,
- uitdagingen zoekt,
- om je heen kijkt
- en regelmatig terugkijkt.
Erover praten
Als jij nog behoefte hebt om met mij over jouw uitdagingen van gedachten te wisselen , bel of mail me.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!